Nasze gospodarstwo nazwaliśmy Zagroda Kubajkowo. Żyjemy i pracujemy w nim razem z mężem, Robertem.
Obecnie, choć jeszcze w fazie tworzenia, staje się ono już powoli miejscem rozpoznawalnym na lokalnej mapie atrakcji. My także coraz bardziej wrastamy w społeczność. Zostaliśmy nawet docenieni w plebiscycie Perły Mazowsza, uzyskując nagrody „Perła Energii i Natury Gminy Kołbiel” i „Perła Energii i Natury Powiatu Otwockiego” za 2024 rok.
Dziękujemy!
Zagroda jest zrealizowanym marzeniem.
Marzeniem o życiu w bliskości z naturą, o domu w pięknym miejscu, o możliwości uprawiania ogrodu i posiadania zwierząt, o życiu i gospodarowaniu bez szkody dla środowiska, o zrealizowaniu w praktyce wyznawanych idei i zdobytej wiedzy.
Nasze gospodarstwo leży w spokojnej wsi na granicy powiatów (otwocki i miński), w bliskości rezerwatów przyrody (Dolina Środkowego Świdra, Wólczańska Góra ) i obszarów Natura 2000, na terenie Mazowieckiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Otaczają nas piękne lasy i łąki z bogactwem zwierząt i roślin. Regularnie spotyka się u nas zające, sarny, łosie, bociany i żurawie, można posłuchać kumaka nizinnego i skowronków. Nie mamy w okolicy dużych i intensywnych upraw rolnych. Sami prowadzimy gospodarstwo metodami permakulturowymi, dbamy o to, by nie szkodzić przyrodzie, ale zachować równowagę pomiędzy naszą działalnością, a środowiskiem.
Misja Zagrody
Chcemy, żeby nasze gospodarstwo było miejscem promowania życia w zgodzie i współpracy z przyrodą, obserwacji natury i poznawania jej praw.
Dlaczego gospodarstwo permakulturowe?
W permakulturze zafascynowała mnie możliwość kształtowania otoczenia w zgodzie z naturą, jej wzorcami i prawami. Obserwując wzorce i zasady panujące w środowisku, mogę tak zaprojektować system, żeby pozwalając roślinom i zwierzętom na rozwijanie się bez nadmiernej ingerencji, nie tylko ograniczać swoje nakłady, ale odnosić mnóstwo korzyści!
Projektujemy naszą Zagrodę według zasad permakultury najlepiej jak umiemy, żeby (jak piszemy wyżej) była ona miejscem promowania życia w zgodzie i współpracy z przyrodą, a od nas wymagała z czasem coraz mniej wysiłku.